Mayar Haseup Sate

Lantaran lapar, bus wae Asep Dodoy asup ka jongko tukang sate.

"Pang meuleumkeun sapuluh!" pokna bari gek diuk.

Sabot sate di beuleum, haseupna mani meleber, kaambeu seungit. Ngadadak rasa laparna leungit.

"Mang moal tulus meuli satena oge, da geuning ku ngambeu seungitna oge geus seubeuh," pokna deui bari rek ngaleos.

"Ih, keheula. Bayar heula atuh!" ceuk tukang sate.

"Naha? Pan teu tulus daharna oge!"

"Enya, pan seungitna geus kaseuseup. Jadi angger we kudu mayar!"

"Heug atuh...!" omong Asep Dodoy bari ngodok saku. Manehna nyokot duit kencring sababaraha siki, terus diburulukeun kana piring kosong. Atuh puguh wae sorana teh meni gandeng.

"Tah dibayar ku sorana!" ceuk manehna bari ngasupkeun deui duit kana jero sakuna. (*)