Misteri Gedong Sigrong (Bagian 11)

Ti Asar mula geus didangdanan ku Amah. Engke peuting aya pesta di bumi Tanteu Angrina. Ari nyaritana mah mestakeun Papih nu tos lekasan tugasna, sarta moal ngaprak deui ka nagri deungeun. Tapi ongkoh cenah disakaliguskeun jeung syukuran tepung taun pertikahan aranjeunna. Teu baha basa ku Amah dipiwarang dibaju nu pangalusna, pamasihan Mamih. Pajar ngarah bingaheun nu maparinna. Kuring nurut, dibaju teh nu warna kayas. Mangsa ayeuna mah disebutna teh pink. Buuk ditalian ka tukang make pita sawarna jeung baju. Diwedakan ku Tanteu Angrumi. Terus dititah make sapatu bodas jeung kaos kakina, sarua bodas, disisian warna kayas.

Horeng lain wungkul Amah jeung rai-raina. Da oge aya sepuh Papih, sareng dua raina. Di tengah imah geus kadenge lagu Barat tina piringan hitam. Basa lampu tengah imah diganti ku nu leuwih redup, mimiti aya nu ka tarengah. Semah awewe jeung lalaki patangkeup-tangkeup, bari mundur maju, milu kana wirahma lagu. Malah Mamih jeung Papih ge sarua. Saur Amah eta teh dangsa. Tepi ka loba semah, nu dangsa teu eureun. Ongkoh jul-jol semah rerencangan Papih jeung Mamih. Ampir kabeh marawa bungkusan. Harita mah can nyaho nu kitu teh ngaranna kado. Geus dewasa kakara nyaho teh.

Sabada ditampanan, babawaan semah teh digundukkeun dina meja nu beunang mapaesan ku rumbe-rumbe jeung sarupaning kembang. Teu wudu loba oge. Kuring olohok. Kakara nenjo nu kitu. Tapi basa geus pukul salapan peuting, semah teh baralik. Duka pedah geus dalahar meureun. Da taya nu nitah balik. Jeung mani sakaligus, brul wae baralik. Di tengah imah tinggal kuring, Amah, Mamih, Papih, jeung Tanteu Angrumi. Pembantu opatan cakah-cikih meresan urut dahar. Papih nyampeurkeun ka kuring. Ieu kitu bapa kuring teh. Ti Papih meureun kuring boga irung mancung, jeung buuk hideung teh.

Sanajan Mamih ge mancung, tapi tungtungna teu mancrit kawas Papih. Kuring dipangku, terus diciuman. Teu beurat-beurateun, sakitu kuring teh da geus jangkung. Terus kuring diturunkeun. Gek diuk dina korsi. Ari Papih gek calik dina korsi gigireun, dituturkeun ku Mamih. Ari Amah jeung Tanteu Angrumi mah angger we dina korsina masing- masing. Papih teh neuteup ka kuring. Tuluy maranehna nyararita, angger ku basa Walanda. Teu ngarti saeutik-eutik acan. Ger sareuri. Katara Papih ngaleueut ciherang tina gelas jangkung, paragi nginum limun. Ari Tanteu Angrumi jeung Amah, sarua naruang kueh bolu.

"Saha namina teh, Sayang?" saur Papih ka kuring.

"Neng Umyang," Amah nu ngawaler teh.

"Umyang? Naon eta teh hartosna?" saur Papih.

"Koneng," saur Mamih.

"Umyang naon?"

"Umyang we," saur Mamih deui.

"Ah so. Gadis cilik sakieu geulisna. Namina Umyang saja? Tambihan ku Papih, Yelownita. Hartina gadis kuning langsat," saurna.

Sakitu, kajadian peuting harita nu inget wae. Basa lulus ti SR, kuring katampa ka SMP Negri. Ngaran nu didaptarkeun ku Mamih teh Umyang Yelownita. Taya saurang ge nu ngageunggeureuhkeun kana ngaran kitu teh. Padahal kuring mah asa ningnang. Kalah aya nu nanya, cenah naha kuring teh aya darah Walanda? Seuri ngadengena ge. Apan kabeh ge urang Sunda. Amah saderekna dua istri wungkul, urang Sunda. Eyang cenah teureuh Sunda asli, kitu deui Nini. Moal kitu Papih? Da teu kungsi dicaritakeun ibu rama Papih mah. Kuring ge ukur saminggu sakali ka bumi Mamih. Da hate teu bisa leupas ti Amah.

Malah kadang dua minggu sakali, kitu ge mun dipapagkeun diajakan piknik. Meureun rada mindeng teh dua taun ti harita, basa Mamih ngababarkeun putra kembar. Sok diajakan ku Amah ngalayad Mamih. Sakapeung jeung Tanteu Angrumi. Nu matak asa teu conggah, boh ka Mamih boh ka Papih. Komo da geus kagungan putra mah, Mamih teh kacida sibukna. Sanajan loba pembantu, tapi Mamih ngajagaan putra ku anjeun, bari ngurus perusahaan anu sakitu ageungna. Tepi ka hiji mangsa, teu ngahaja kuring nempo kartu keluarga.

Harita dibikeun ku Pa RT ka imah. Cenah kartu nu anyar, da geus katambahan ku Si Kembar. Rada ngarandeg basa maca satukangeun ngaran kuring aya aksara AT. Naon eta teh hartina. Kuring nanyakeun ka Amah. Anjeunna kalah carinakdak. Bangun teu wasaeun nyarios Amah teh. Kalah terus ngageroan Tanteu Angrumi. Kuring ge heran. Naha make kitu. Naon atuh eta singgetan teh.

"Anak tiri AT teh," saur Tanteu Angrumi, bari ngabalieur.

Teu nyarita deui, langsung ka kamar. Gebrug panto ditutup satakerna. Naon maksudna kolot teh make mere tatarucingan ka kuring? Sabaraha hesena harita we basa keur di gowok sebutkeun kuring teh lain anak Amah. Kuring teh anak Mamih, tapi lain ti Papih. Kakara kapikir, basa pesta teh cenah ngareuah-reuah pertikahan aranjeunna nu kalima, cek Tanteu Angrumi. Harita mah teu jadi pikiran. Komo Tanteu Angrumi ge bangun teu kahaja nyariosna, kaburu jul-jol semah. Pan kuring geus duabelas taun? Naha kakara kapikir ayeuna?

Jadi ari bapa kuring saha? Kadenge panto diketrok ku Tanteu Angrumi, bari ngageroan ngaran kuring. Teu dipalire. Keuheul atuda. Sok sebutkeun. Kuring teh anak jadah? Anak kukut? Anak meunang mulung? Make kagok, cek hate. Alesan kuring leutik keneh. Da geus ngarti kuring ge kana pancakaki mah, ti jaman keur di gowok oge. Nganggap bodo kitu? Mani asa dicoo gado. Di luar kadenge panto dikaletrokan, kawasna lain ku saurang. Malah aya pembantu anu noong tina jandela kamar kuring.

Gancang hordengna ditutupan kabeh. Teu lila nu tingkaletrok jempe. Kuring rada reuwas. Kumaha lamun Amah kapiuhan? Lalaunan kuring ngadeukeutan panto, terus ngadedengekeun. Taya sora nanaon. Naha parindah kitu ka tepas hareup? Tapi teu lila kadenge panto diketrokan deui. Sora Tanteu Angrumi, siligenti jeung sora Amah, ngageroan ngaran kuring, sorana leuleuy. Malah semu nyegruk. Boa Amah nangis meureunan. Hate kuring leah. Bray panto dibuka. Gabrug duanana ngarangkul. Malah Amah mah nangis mani ngagukguk. Nu tadina keur sakitu keuheulna, leuleus asa dipupul bayu. Anjeunna nyebut hampura Amah, hampura Amah, cenah. Nyariosna bari nangis, eueuriheun.

Kuring nu kudu menta dihampura mah. Bakat ku nyaah, bakat ku sieun leungiteun kuring meureunan, matak sagala dirusiahkeun teh. Basa geus rada leuleuy, kuring ditungtun ka kamar Amah. Gek didiukkeun dina ranjang. Sok Tanteu Angrumi ngasongkeun gelas dieusi cai herang. Leguk diinum ku kuring. Kalawan anca Amah ngadongengkeun rusiah hirup kuring. Sapeupeuting, nepi ka kuring jeung Tanteu Angrumi, ngendong di kamar Amah.

Cenah sakitu welas taun ka tukang, Mamih teh nikah jeung hiji menak anu beunghar, jenenganana Raden Kangjeng. Tapi eta pertikahan teh henteu didasaran ku cinta. Lantaran Mamih tos aya yuswa, teu kersaeun wae nikah. Margina tunanganana pupus kacilakaan. Kapaksa wae Mamih nampi lamaran Raden Kangjeng. Tapi da cinta mah hese dicoba ditawarna, Mamih alim nipu dirina sorangan. Anjeunna teu neraskeun eta pertikahan. Nya ahirna papirak. Kuring dicandak ku Mamih, da Mamih kalah teu damang.

"Mamih teh teu damang. Tadina ge disangka moal katulungan, tapi Kersana Nu Maha Agung, damang deui. Umyang diasuh ku Amah. Basa Mamih walagri deui rek nyandak Umyang, Amah teu sanggem pisah. Nya jangji engke we mun geus ageung jig candak ku Mamih," saur Amah mungkas dongengna.

Kuring maksa ka Amah, hayang tepung jeung nu jadi bapa. Keun teuing teu kudu lami, asal jonghok we. Basa Amah nyebatkeun engke urang badami heula jeung Mamih jeung Papih, urang ka ditu, kuring nolak. Teu kudu ngabejaan Mamih jeung Papih. Kuring mah asal nyaho we. Pikeun ngayakinkeun yen diri teh lain anak teu bogaeun bapa. Amah jeung Tanteu Angrumi ngelehan. Cek kuring, lamun aranjeunna teu kersaeun jajap, kuring rek kabur, neangan ku sorangan. Teu meunang dipersabenan deui. Isukan cek kuring hayang inditna. Titik.

Dibaturan ku Mang Ujang nu nyupiran, kuring jeung Amah katut Tanteu Angrumi indit. Ampir sajajalan taya nu nyarita. Kawasna sarua pikiranana marojengja. (*)

Sambungan ti Bagian 10

Nyambung ka Bagian 12

---

Aam Amilia