Si Kabayan Gering

Si Kabayan ngomong ka pamajikanana, "Iteung, indung nyaneh ayeuna mais lauk gede pisan. Meni unggal poe indung nyaneh teh ngagoreng jeung mais laukna, tapi asa teu sisit-sisitna acan ka urang mere, ngan parentahna bae muruluk. Jig, ayeuna mah maneh ka ditu. Bejakeun Akang teu bisa ka sawah. Bejakeun we keur nyareri awak kituh. Ari ubarna kudu ku huhuluan."

Jung Si Iteung indit, nyaritakeun ka indungna.

Ceuk indungna, "Beu, ripuh atuh ari Si Kabayan gering mah. Huhuluan anu tuhur euweuh, eta bae motong hulu lauk emas." Hulu lauk terus dibikeun ka Si Kabayan.

Si Kabayan ngomong, "Iteung jug indit deui ka indung nyaneh, bejakeun hulu lauk geus diubarkeun, tapi tacan cageur kenah. Cenah kudu ku poko pais piritan jeung endogna kituh!"

Si Iteung indit deui ka indungna, omongan Si Kabayan dicaritakeun kabeh.

Ceuk indungna, "Jung bae bawa! Tah ieu pais endogna jeung eta pais piritanana. Geura cageur kituh!"

Si Kabayan atoheun pisan nampa pais endog jeung piritan teh. Pamajikanana dititah indit deui, bari dipapatahan piomongeunana. Barang datang ka indungna, ku indungna ditanya, "Kumaha salaki maneh teh, cageur?"

Ceuk Si Iteung, " Cageur ayeuna mah, ngan tinggal leuleusna. Omongna, kudu diubaran ku dagingna supaya jagjag."

Ceuk indungna, "Ih Si Kabayan kawas careuh bae. Naha aya gering barang lebokna meakkeun anu cageur. Kop bae bawa kabeh ka ditu!"

Sabot pamajikanana ka indungna, Si Kabayan nyadiakeun sangu saboboko. Barang datang pamajikanana, brak bae dalahar duaan. Keur kitu, jol datang mitohana awewe-lalaki, ngalongok.

Mitohana nu awewe nanya, "Kumaha cageur Kabayan gering teh?"

Si Kabayan reuwaseun, tuluy ngajawab, "Eu...eu...berekah, Ma! Kari mamayuna..." (*)