Siluman Oray Kembar

Ti baheulana eta tempat di sebut Labuhan Bulan, panonoban jurig, aya oge anu nyebutkeun tempat karajaan siluman. Sabab sering kawenehankeun lamun wanci peuting sok aya mahluk jiga manusa, tapi ngaharelung jangkung badag, kadang-kadang aya oge anu mirupakeun awewe, ngariringkik make pakean bodas kumalayang bari cicirihilan.

Dina hiji waktu mah aya kajadian anu matak ibur, saurang pamuda ngadadak eueuleuweuhan kawas anu owah. Sanggeus diubaran, manehna nyaritakeun tas liwat ka palebah dinya, cenah di tukangeun imah kosong tea aya anu ngabelegedeg jangkung hideung, babarakatakan nyeungseurikeun.

Ti saprak kajadian harita, eta tempat jadi beuki sangar, teu aya deui anu wanieun ngulampreng ka palebah dinya wanci peuting, antukna eta tempat dilurkeun teu aya anu ngurus. Kaayaannana kumuh, barala, jukut ngajejembrung di mana-mana, rungkun salak harieum di unggal juru, tangkal hiris ngabalaan sapanjang solokan, buruan becek, di jero imah ramat ting garantung di unggal lalangit, hateupna balocor, kekebul ngampar minuhan ubin. Ku titingalian oge ieu imah geueuman pikasieuneun.

Pantesan teu aya anu daekeun meuli oge, lain ku sungil-sungil teuing, tapi teu aya pisan pikaresepeunnana. Ieu oge, wani meuli soteh pedah karunya ka nu ngajualna keur ka musibahan. Sedeng ari batur mah teu aya anu wanieun nawar-nawar acan.

Supaya tempat bisa mirupa, jadi pikaresepeun, ngahaja nitah anu garawe sangkan ngabeberes eta patempatan. Tapi sanggeus sababaraha jongjongan, anu di garawe tingkelepek lalieureun, kesang badag tinggorolong, jantungna ting sareblak, sakabeh anu gawe ngarasakeun kajadian anu sarupa. Ningali kajadian kitu, anu garawe di titah eureun heula.

"Ku naraon atuh ieu teh? Bet make gering babarengan, lain salah kadaharan mah?" tumanya ka nu garawe pedah sarerea ngadadak lieur.

"Pami tina tuangeun nya akang oge kedah ngaraoskeun, apan tuang teh sasarengan," salah saurang pagawe mere kajelasan anu asup kana akal.

"Enya, ari kadinyana mah, da akang mah teu ngarasa kukumaha."

"Muhun Kang, sareng deui tadi teh nuju lieur bet aya titingalian, bruh-breh ningali oray arageung, aya dua, anu hiji mah hejo, anu hiji deui rupana bodas, duka kumaha tah saur akang, naha riwan atanapi aya anu ngageugeuh di ieu patempatan?"

"Teuing atuh, akang can bisa nangtukeun, ayeuna mah eureunan wae heula digarawena, bisi enya aya anu ngopenan."

Nu garawe dititah areureun heula, isukan atawa pageto lamun geus kapanggih rusiahna, karek dititah garawe deui.

"Iraha atuh kedah ngawitan damel deui?" salah saurang nu gawe tumanya.

"Isukan dibejaan ieuh, ayeuna mah rek ditarekahan heula bisi enya aya jurig nyiliwuri."

Saenyana emang rek di teangan heula kasang tukangna, sabab ieu tempat teh pan karek meunang meuli. Can apal bener kana kaayaanana.

Wanci sareupna, ngahaja ngadurukan di buruan imah kosong, meuleum pangpung anu patulayah sisi solokan, sanggeus rada ruhay bruk meuleum apel jin sajewol, seungitna nyambuang ka sabudeureun patempatan. Ari tengah peuting aya anu gegedor kana panto, barang dibukakeun horeng tatangga imah kosong tea, hariweusweus, ngajak ningali tempat, rurusuhan.

Barang srog ka nu dituju, kasampak aya jalma duaan keur nagog pipireun benteng. Keteyep nyampeurkeun, maksudna rek ngadeukeutan anu duaan. Can oge tatanya, ti palebah buruan imah kosong rame ku nu dalokdak, sada anu keur ngudar imah, sora seng brang-breng-brong, sora anu nyungkalkeun paku pating dorokdok. Tapi disidik-sidik mah bet teu aya nanaon, teu aya ucing-ucing acan. Ngan ceg waeh kana senter, burisat cahya lampu senter nyaangan pakarangan. Teu katingali anu matak aneh. Sora-sora anu rame dalekdok ngadadak jempling.

"Kang, naon eta teh?" anu tadi neang tumanya bari ngadegdeg kawas anu lilinieun.

"Nya duka teuing, pan ku urang disenteran teu katingali nanaon, sora anu rame ari disampeurkeun mah ngadadak leungit." Teu di bejakeun papanjangan bisi sarieuneun.

"Naha nya, pan saumur abdi tatanggaan oge teu acan pernah aya kajadian model kieu. Tos sapuluh taun abdi ngadegkeun rorompok tatanggaan sareng bumi kosong ieu teh". Tatangga pangdeukeutna cumarita bari hayuh wae gogodeg, jeung kekecrek, kawas anu kakara panggih jeung kajadian model kitu.

"Tong teuing dipikasieun, pasti anu rek parindah, sabab eta tempat geus kapimilik ku akang, maranehna ngartieun meureun, jadi memeh diusir miheulaan parindah," antukna dijelaskeun saeutik tamba haremengeun.

"Oh muhun jigana mah, eta jurig sarieuneun ku akang," saurang tatangga milu mairan obrolan.

"Enya kitu, keun wae tong diganggu, jung wae marulang, moal matak nanaon ieuh." Sarerea anu aya di dinya di titah mulang.

Tapi waktu sarerea geus aya deui diluareun eta tempat, anu dalekdok teh rame deui. Sada aya anu ngagebugan tampir, sada anu ngome kaleng, sora anu ngudar suhunan pating dorokdok ting beledog.

Teu ieuh jadi pamikiran, terus wae mulang rek neruskeun sare anu kaganggu. Batur sarua mulang ka imahna masing-masing, ngan anu pangdeukeutna katingali rada bingbang, beungeutna masih kaciri pias loba kasieun.

Datang ka imah bet pitunduheun teh jadi leungit, nya terus wae ka cai ngadon abdas rek salat tahajud. Sarengsena salat terus wiridan ngamalkeun elmu panemu anu salila ieu jadi amalan sajeroning rumingkang. Kira-kira sajam sila, aya anu araraneh. Jeblug, sada sora anu nubruk panto. Beledog, sora anu maledog tembok. Brug, dina lalangit aya anu ngagebrug sada karung murag.

Teu pati lila aya angin ngahius tarik di jero enggon, dibarung melengsing seungit kembang kantil minuhan sabudeureun rohangan. Toke dina suhunan noroktok teu eureun-eureun. Belesat, jleg di hareupeun aya anu ngajanggelek wanoja geulis sakembaran. Anu saurang make papakean sing sarwa bodas, anu saurang deui mah make pakean warna hejo. Duanana oge gareulis tur ngora keneh. Awakna satangtungan, beungeutna sarimbag, rambutna sarua pada-pada ngarumbay panjang.

"Saha aranjeun, jeung urang mana, make kumawani datang ka hareupeun anu keur wiridan, lamun rek maksud jahat mending jung mulang deui ka tempat asal aranjeun."

"Hapunten sim Kuring duaan parantos tumorojog nepangan akang. Teu gaduh niat jahat, ieu mah ngahaja seja nepangan, rehna sim kuring duaan teh anu nyicingan patempatan kagungan salira." Nu baju bodas, anu cumarita nerangkeun kaayaan manehna duaan.

"Oh jadi aranjeun anu ngageugeuh labuhan bulan di imah kosong. Paingan jalma-jalma sok loba anu nyaritakeun sungilna eta tempat. Aya naon maksud aranjeun pangna datang nepungan akang?"

"Abdi duaan seja pamit, rehna tos waktosna kedah ngalih ti eta tempat, neang kahirupan di tempat enggal," mojang kembar teh horeng rek pamit. Jadi asa boga dosa ngalindih tempat cicingna.

"Duh hampura teuing Nyai anu gareulis, aranjeun kudu ngalih milari tempat enggal alatan diri akang."

"Teu sawios akang, da ti biharina tos aya beja, cenah hiji mangsa mah karajaan sim kuring bakal kaandih ku salira, kalayan teu kengingeun ngalawan atanapi ngaganggu salira."

"Sabenerna teu aya maksud pikeun ngandih, ngan kaleresan eta tempat bet kapimilik ku diri akang, kalayan moal mungkin bangsa siluman tiasa hirup bareng dina tempat anu sami. Sakali deui akang menta dihampura."

"Muhun teu sawios, da salira mah henteu ngandih, ieu mah tos aya dina tutulisan ti beh dituna. Atuh sim kuring duaan lunta soteh pedah anu bade ngalinggihannana salira akang."

Eta dua siluman cumarita adab naker, bageur, someah murah imut, jeung geulisna mani moronyoy matak geregeteun anu ningali.

"Dupi saleresna, saha atuh aranjeun teh?" ku panasaran hayang apal ngeunaan dirina.

"Sim kuring ratu siluman oray bodas, sareng ieu pun adi, ratu siluman oray hejo. Ari nami mah teu kedah disebatkeun, cekap kitu wae."

"Bagja temen akang tiasa tepung jeung diri aranjeun, dua wanoja anu kacida geulisna, darehdeh pinuh mamanis. Keur akang mah, rek bangsa siluman, rek bangsa jin, rek papada manusa, anu penting bisa silih ajenan, hirup saliring dumadi."

"Hatur nuhun akang kana pangangkenna, kana kasaeannana, wilujeng kantun!" Les, tas ngucap kitu eta dua wanoja geulis teh ngiles duka kamana.

Poe isukna, wanci sareupna, anu kabeneran malem Jumaah kaliwon, ibur salelembur, tinggorowok bari silih tunjuk ka awang-awang. Horeng tina palebah tempat labuhan bulan tea, aya anu ngabelesat dua jirim paranjang, ngagebay siga oray, sagede-gede tangkal jambe. Awakna ngagebray hurung. Oray warna hejo ngabelesat ka wetankeun jiga muru walungan Cijolang, sedeng anu ngagebray bodas ngabelesat ka kidulkeun. Cenah ceuk anu nganyahoankeun di beh ditu na, eta siluman oray bodas nyirorot ka palebah kabuyutan di Situmandala. (*)

---

Andang S. Argayuda