Ucing jeung Kalde

Aya hiji jalma ngingu ucing, kacida pisan dipikanyaahna sabab rupana alus, beresih, matak pikaresepeun. Eta ucing teh mun hees, sok ngaringkuk bae jeung dununganana. Nyatuna dipupujuhkeun pisan tara elat jeung lauk. Dina euweuhna oge sok ngahaja dipangnyiarkeun.

Salain ti ngingu ucing, eta jalma teh ngingu kalde hiji. Kalde teh kacida sirikna ka ucing, dumeh ucing mah sakitu dipikanyaahna, kawas ka anakna bae, ari kamanehna henteu. Kahayang kalde teh ulah pilih kasih, kudu disaruakeun.

Mindeng pisan kalde teh ngahuleng mikir naon sababna nu matak ucing sakitu dipikanyaahna. Teu lila kalde manggih akal.

"Ti mimiti ayeuna ucing teh rek diawaskeun kalakuanana, engke ku kuring rek diturutan," ceuk kalde.

Kacaritakeun dina hiji poe, dununganana tea diuk dina handapeun tangkal buah, teu lila ucing teh nyampeurkeun bari eong-eongan, sarta tuluy sukuna nu ti hareup dijungjungkeun diteundeun kana lahunan dununganana teh dicabakan bari diusapan.

Kalde nu ti tadi ngawaskeun ucing terus, ujug-ujug seuri, sabab ceuk pamikirna gampang pisan dipikanyaah dunungan teh.

"Tah, tah! bet babari temen, lamun ngan sakitu bae mah, supaya dipikanyaah ku dunungan kuring ge bisa asana, ah rek nurutan!" ceuk pamikir kalde.

Hiji mangsa, basa dununganana keur anteng rineh handapeun tangkal buah, kalde teh ngampeurkeun ka dununganana ngahieum bari sesegor. Sukuna nu hareup ditincakeun kana lahunan dununganana. Kumaha balukarna?

Eta jalma teh ngejat, tuluy nangtung, top nyokot iteuk, habek kalde teh dirangket tarik pisan. Geus kitu tuluy dibawa ka tegal dikencarkeun.

Ceuk kalde bari humandeuar, "Naha kumaha atuh, matak heran teh. Teu kaharti ku kuring mah! Si Ucing mah nyampeurkeun ka dununganana bari disada sukuna ditincakeun kana lahunana henteu jadi matak kitu kieu, na ari kuring bet matak diteunggeul jeung diusir. Kumaha naha bet beda-beda, sihoreng nu hade dilakukeun ku batur can tangtu hade dilakukeun ku nu sejen," ceuk kalde bari tuluy nikreuh semu lungse ka tegalan. (*)

---

Adika Naradipa