Bulan Sapasi

Mega pias ayang-ayangan. Bulan sapasi lir parahu, ngangkleung dina kamalir peuting. Bulan nu kari juruna, sesa dicangkalak riwan. Bulan nu teu weleh imut.

Peuting samemehna, oge peuting nu ieu, ngan nungtung dina teuteupan. Nyorangan. Neuteup bulan sepa. Kumeleter. Tanggah, bulan nu teu weleh ngajak imut.

"Kunaon inget wae ka maneh, Ded? Mata maneh nu endah, nu salawasna nyamunikeun semu. Nyorotkeun bohong nu leuwih ti misti. Kunaon teu bisa poho, Ded? Sakitu maneh geus nganyerikeun ieu hate? Duriat, hanjelu, kasono jeung rasa era pagalo jeroeun karumasa. Lamun nyaho samemehna, asih teh kieu rasana. Moal, moal mikeun rasa nyaah ka maneh, Ded. Moal!"

Duh, bulan sapasi teu weleh ngajak imut. Hiks...! (*)

---

Yanti Sri Budiarti