Ucing Beling

Wanci haneut moyan di pilemburan.

Kolot-kolot awewe-lalaki mah rariab, aya nu ka sarawah, aya nu ka karebon. Atuh kaayaan di lembur teh tiiseun da ditaringgalkeun tea. Anu aya ngan barudak nu umurna antara lima nepi ka tujuh taun, caricing di buruan bari ngarasuh adi-adina.

"Urang ucing beling, yu!" ceuk Marni ngajak batur-baturna.

"Hayu!" tembal Ipah, Aah, jeung Wiwi meh bareng.

Bring barudak anu opatan teh neangan beling sasemplek sewang. Beling piring, mangkok, cangkir, pinggan, jeung sajabana nu barodas, boh dicet boh polos. Ari geus mareunang tuluy diketrekan ku batu sina laleutik pisan. Sesemplekan anu rada alus diarah, dijarieun kojo, hiji sewang.

Sajaba ti eta, barudak teh pada neangan rokrak anu mencos tungtungna, hiji sewang deuih. Eta teh pikeun nyokel taneuh dina jero kalang anu diasupan beling sabogana-sabogana, sina dikorehan ku sing saha anu keur jadi ucingna. Ari geus saradia kakara barudak teh nangtung ngariung, kabehna aya opatan.

"Sok leungeunna pareureupkeun, urang bilangan heula!" ceuk Marni.

Barudak mareureupkeun leungeun katuhu, bari disodorkeun ka hareup. Ku Marni dipapay dipepegan ku peureup bari ngawih:

Plak-plik-plek
blang-bling-bleng
nu katepak pandeuri
ngajleng...!

"Ipah jadi ucingna!" ceuk nu sejen.

"Jig geura nyumput...!"

"Heug...!" tembal Ipah bari berebet lumpat nyumput di pongpok dapur.

"Meungpeun nya, ulah nenjo! Licik, teu kaci!" ceuk Marni.

"Jadi lah!" tembal Ipah.

Marni nyieun kalang buleud leutik di buruan.

"Sok urang di dieu bae tempat belingna! Pek nyarokel, sing buni ngaruangna!" ceuk Marni.

Marni, Aah, jeung Wiwi mimiti nyarokel taneuh, dina jero kalang tea, bus belingna diasupkeun tuluy diruang. Geus kitu nyarokelan deui saliang sewang, lian keur ngalieurkeun, sangkan beling nu diruang dina liang nu asal teu gancang kacokel ku ucing.

"Enggeus?" sora ucing ngagero ti panyumputan.

"Encan...!" tembal nu tiluan.

"Enggeus?" ceuk ucing sakali deui.

"Enggeus...!" walon Marni. "Sok geura ka dieu!"

Ipah jol lumpat ti panyumputan, tuluy cingogo nyanghareupan kalang, diriung ku nu tiluan.

"Pek geura korehan!" ceuk Marni.

Rada lila oge Ipah ngorehan beling dina jero kalang teh bari dirariung. Gok kana liang nu palsu, gok kana liang nu palsu. Teu lila aya nu kacokel hiji.

"Tah beunang hiji, anu saha?" ceuk Ipah.

"Alah anu uing!" ceuk Aah, pangheulana kapanggihna.

Lamun beling anu disumputkeun geus kapanggih kabehanana, kakara ucingna diganti ku nu belingna kapanggih pangheulana tea.

"Aah ayeuna ucing...!" ceuk sarerea.

"Heeh. Heug pek nyumput, tapi ulah lalila teuing nya ngaruangna, da kesel meungpeunna!" ceuk Aah, bari leos nyumput di pipir imah.

Lila pisan barudak teh arucing-ucinganana. Eureunna teh lamun adi-adi asuhanana kaburu careurik, atawa kolotna aya nu datang.

Akub Sumarna