Maling Hayam jeung Panganten

Awal carita, mangsa peuting keur sepi jempling, aya maling keur ulak-ilik ka katuhu jeung kenca, ngaler, ngidul, jeung ngulon, tuluy ngeteyep ngadekeutan ka hiji imah panggung. Ma'lum di kampung mah masih keneh loba imah panggung, jeung biasana kolong imah teh sok dijieun kadang hayam, kandang entog, kandang kelenci. Pokona mah kolong imah teh sok dijieun kandang ingonan anu mangpaat keur kulawargana, multi level meureun nya ayeuna mah istilahna teh.

Tah si maling teh caritana rek maling hayam. Rerencepan muka panto kandang bari jeung dugdag-degdeg da sieun kadengeeun kunu boga imah. Barang keur muka panto kandang ngadenge aya sora awewe, "Kang..., tos dibuka." Si maling ngagerendeng na hatena, "Duh! nyahoeun aing muka panto."

Si maling jempe sakeudeung, teu kungsi lila tuluy moncor sirahna ka kandang. Ti imah kadenge deui sora awewe, "Duh Kang, tos lebet nya!" Sorana rada tarik. Si maling ngorejat bari kukulutus dina hatena, "Haram jadah! nyahoeun aing rek maling hayam!" Padahal nu di jero imah mah teu nyahoeun nanaon da puguh keur sosonoan, ma'lum masih pangantenan.

Isukna si maling jualan bonteng di pasar. Kabeneran si panganten oge indit ka pasar, pas ngaliwat ka hareupeun tukang bonteng, awewena nyarita ka salakina bari ngadilak ka tukang bonteng, pokna teh, "Kang, siga nu wengi nya!" Maksudna kana bonteng, tapi tukang bonteng ngagebeg hatena, rey eungeutna ngadadak beureum, tuluy hudang tina diukna, beretek lumpat tipoporose sieun ditewak. Hatena baceo, "Duh bener-bener nyahoeun ka aing." Padahal si awewe mah ngomong kitu teh ngabandingkeun nu salakina.